Co łączy religie? Wielu z nas czci Słońce...

Słowo wstępu: notkę piszę bardziej jako antropolog niż rodzimowierca. Nie ma ona na celu wywoływać antagonizmów między chrześcijaństwem a rodzimą wiarą naszych przodków. 

Tytuł notki może część osób nieco oburzyć, jak to, chrześcijaństwo i wierzenia pogan (jak powszechnie nazywa się rodzimowierców) mają wspólny mianownik inny niż przejęcie większości rytuałów (pisanki, strojenie drzewka na święta Bożego Narodzenia, wolne nakrycie w ich trakcie i tak dalej). Jednak tak, z punktu widzenia antropologii religii, chrześcijaństwo posiada elementy, całkiem mocne, kultu solarnego. Zacznijmy od tradycyjnego w naszej kulturze obrazu Chrystusa – obok.

Jak widać wokół głowy jest światłość. Jednak czemu kształt nawiązuje do tarczy solarnej? Odpowiedź jest dosyć prosta, jeśli weźmiemy pod uwagę dwie rzeczy. Pierwsza z nich to data Bożego Narodzenia. Przypada ona wtedy, kiedy dzień staje się dłuższy, kiedy światło wygrywa z ciemnością. Panuje przekonanie, że historycznie data ta powinna być w lipcu lub kwietniu, kiedy rzeczone słońce jest dobrze widoczne. Jednak wybrano datę znaną jako przesilenie zimowe, która była, jest i będzie świętowana przez wszystkich wyznawców dawnych wierzeń (pogan) jako jedno z świat, w wypadku rodzimej wiary są to Szczodre Gody.

Druga ciekawostka z tym związana wynika z symboliki, jaka towarzyszy Chrystusowi. Jest on Synem Bożym, zesłanym aby zbawić ludzkość. Jest, praktycznie rzecz biorąc, ogniem, który jest synem słońca. Tak jak ogień jest i był uważany za dar Słońca, tak Chrystus był i jest uważany za dar niebios, aby wygnać ciemność – nie tylko tę, która jest w nocy, ale też tę z serc. Dlatego też chrześcijaństwo jak większość religii czci słońce. Słońce spersonalizowane, obleczone w postać Chrystusa, jednak wciąż będące tym samym, które ja nazywam Swarogiem i ku chwale którego przelewa miód pitny w ramach obiaty. 

Czy to jedyny punkt wspólny? Nie, wręcz przeciwnie, to dopiero początek, jedynie zarysowanie niezwykłego pomostu między dwoma, wydawałoby się, sprzecznymi religiami. Henoteistyczną (jedno bóstwo w kilku postaciach) a politeistyczną (wiele bóstw). Nową (mimo tysiącletniej bytności, chociaż dopiero w okolicy XV/XVI wieku dominującą) a starą (obecną od zarania dziejów, jednak obecnie uważaną za nowość). Nie piszę tego, aby "nawracać", bo to sprzeczne z moim światopoglądem, ale po to, aby nawiązać dialog. Przez setki lat, pomijając fanatyków po obu stronach, te religie, jak i wiele innych, istniało razem na terenie Rzeczypospolitej. I był to czas jej największej świetności. Zapraszam do dyskusji.

Autor prowadzi bloga http://xweetus.blogspot.com/, na którego serdecznie wszystkich zaprasza. Możecie go znaleźć również na FP: https://www.facebook.com/Xweetus. Sam o sobie pisze: "Prelegent. Tatuażysta. Fixer. Pisarz." Rodzimowierca. Zapraszamy do poznania Xweetusa i... do dyskusji.